This blog was published before by e52. The English version can be found below and here.

1990

Ik werk sinds een paar jaar bij het Philips Natlab, samen met 3000 andere hele slimme collega’s op de site in Eindhoven-Zuid. Toen ik werd aangenomen werd mij verteld dat 80% na 5 jaar doorstroomt binnen Philips, en dat als ik 100 ideeen zou krijgen en er 1 een succes zou worden ik ‘geslaagd’ zou zijn. Het oude idee van Prof. Holst, de oprichter van het NatLab, om iedere nieuwe medewerker in een andere disciplinaire groep te plaatsen was nu niet meer aan de orde, maar alle deuren staan tussen de groepen wel volledig open. Het Philipsgevoel is sterk: we kopen alles in de personeelwinkel, en zelfs in de hele familie is een japanner kopen ongewenst!

2000

Ik ben net overgestapt naar de TU Eindhoven. Het is elke dag geweldig om met al die jonge mensen te werken, in onderwijs en onderzoek! En heerlijk die vrijheid! Zelf mijn lijnen uitzetten naar de toekomst. Ik realiseer me nu pas, dat ik bij Philips heb geleerd om echte problemen op te lossen: we zien een spijker en zoeken naar de goede hamer. Hier op de universiteit werkt dit anders: we ontwikkelen theorieen en methoden en dan zoeken we een goede praktische toepassing. Hier hebben we dus veel hamers en daar zoeken we dan de juiste spijkers bij. Ook boeiend om te zien! Ik mis trouwens wel het TU/e gevoel! Het zou wellicht kunnen helpen ons wat vaker op het journaal te zien.

2010

In mijn groep op de TU/e hebben we nu 15 medewerkers van DAF en zijn toeleveranciers werken. Samen met onze onderzoekers ontwerpen ze de eerste hybride elektrische vrachtwagen! Tijdens de crisis van 2008 hebben we samen de schouders eronder gezet om de kenniswerkers te behouden: de kenniswerkersregeling. Ook met Oce en ASML hebben we grote projecten lopen. Twee senior medewerkers van DAF en Oce hebben besloten om een dag per week in mijn researchgroep te blijven, betaald door hun werkgever. De interactie met onze research en met onze studenten blijft zo optimaal, en wij leren zo wat de echte problemen in de praktijk zijn. Ook spelen we in de top van de wereld met onze voetbalrobots en zijn we wat vaker op de nationale TV!

2020

We hebben nu sinds twee jaar de Eindhoven Engine op onze campus: een samenwerking tussen de kennisinstellingen in onze regio en het bedrijfsleven. We doen er challenge-based research: echte problemen als grote moeilijke uitdaging formuleren en met teams oplossen. Vaak ook met een tijdelijk verblijf van medewerkers van de bedrijven. We werken veel met (inter)nationale PDEng (2 jarig) en PhD (4 jarig) studenten en ook al onze studententeams doen mee. Het is een bruisende broedplaats, met research-hackatons, midden in het groot-Eindhoven ecosysteem. Verbonden door elektrische autonome deelauto’s met de High Tech Campus, de Brainport Industries Campus, de Automotive Campus, de Design Hotspot op Strijp S en een snelverbinding met Eindhoven International Airport. Het is een nieuwe tijd, met een nieuwe vorm van samenwerking, een 4de generatie Universiteit, en tegelijk als vanouds: samen de schouders eronder!

————————————————

English version

It is 1990: I have been working at the Philips Natlab (Research) for a few years, together with 3000 other very smart colleagues on the site in Eindhoven-South. When I was hired, I was told that 80% of us move to the businesses of Philips after 5 years and that if I would have 100 ideas and one of them would become a success, I would be called a successful researcher. The old idea of Prof. Holst, the founder of the NatLab, to place every new employee in another disciplinary group, is no longer implemented, but all doors between de groups are fully open. The Philips feeling is strong: we buy everything in the Philips store, and even in the entire family, buying Japanese electronics is not done!

It is 2000: I have just switched to the TU Eindhoven. It is great to work with all those young people every day, in education and research! And the freedom is lovely! Setting out my own research for the future. I realize only now that at Philips I have learned to solve real problems: we see a nail and we look for the right hammer. Here at the University, this works differently: we develop theory and methods and then look for practical applications. We have a lot of hammers here and we are looking for the right nails for it. Also fascinating to see! By the way: I do miss the TU/e feeling! It could perhaps help to see us on the national news more often.

It is 2010: in my group at the TU/e, there are now working 15 employees of DAF and its suppliers. Together with our researchers, they are designing the first hybrid electric truck! During the crisis of 2008, we buckled down together to retain the knowledge workers: the knowledge workers’ arrangement. We’re also running big projects with Oce and ASML. Two senior employees of DAF and Oce have decided to stay in my research group one day a week, paid by their employer. The interaction with our research and our students remains optimal this way, and we are learning what the real problems in practice are! Also since a few years, we compete in the world top with our soccer playing robots, and we are clearly more visible at the Dutch national television.

It is 2020: the Eindhoven Engine is operational at our campus now since two years: a collaboration between the knowledge institutions in our region and the industry. We are doing challenge-based research here: formulating real problems as a big difficult challenge and solving them in teams. Also, often with a temporary residence of employees of the companies. We are working a lot with (inter)national PDEng (2nd year) and PhD (4th year) students, and including our numerous student teams. It is a vibrant breeding ground, with research-hackathons, in the middle of the greater-Eindhoven ecosystem. Connected by electric autonomous shared cars with the High Tech Campus, the Brainport Industries Campus, the Automotive Campus, the Design Hotspot at Strijp S, with a high-speed connection to Eindhoven International Airport. We showcase a new era with new forms of co-operation, a 4th generation University and at the same time it is like before: buckle down together again!