Steinbuch

Op 6 november bezocht een uitgebreide Nederlandse delegatie de Tesla fabriek in Californië. Hier wordt de revolutionaire supersportwagen annex gezinsauto genaamd Model-S geproduceerd. Dat de wagen goed rijdt weten we al maar is de fabriek inderdaad zo professioneel als vaak wordt beweerd? Een verslag in woord en beeld van Auke Hoekstra.

Onze tocht begint in een enorme donkere hal met een verlaten oude productielijn voor brandstofauto’s. Ik heb er geen plaatje van (het was te donker) en bij Tesla noemen ze het The Dark Side. Het is een knipoog naar de Star Wars films waar de held moet proberen om duistere krachten te overwinnen om de samenleving te redden. En zo zien veel medewerkers van Tesla zich ook: als the good guys uit een spannend jongensboek. Plakkaten aan de muur onderschrijven de ambities die hier in de lucht hangen.

De verlaten productielijn is onderdeel van een enorme fabriek die Tesla van ondermeer Toyota heeft gekocht. We stappen in een (elektrisch) treintje en na enkele minuten komen we bij de eigenlijke Tesla productiefaciliteit.
De panoramafoto aan het begin (Serge van Dam bedankt) en dit doorkijkje geven een goed beeld beeld van de lasstraat. Je kunt op elk plaatje klikken voor een vergroting. Hier overal nieuwe apparatuur die onder de felle TL-verichting staat te glimmen terwijl op het oog bijzonder gemotiveerde medewerkers geconcentreerd hun werk doen. Als ze ons zien wordt er even gezwaaid.

Wat mij vooral opvalt is dat de auto’s en onderdelen nergens aan een rail hangen zoals in The Dark Side. In plaats daarvan gebruikt men Smart Carts: zelfsturende elektrische platforms. Het voordeel is dat de productielijn snel en tegen lage kosten aangepast kan worden. En bovenal: als er een kwaliteitsprobleem is kan de smart cart met de betreffende auto er gewoon tussenuit gereden worden en als het probleem gefikst is kan de smart cart overal weer invoegen. Het is een mooie illustratie van de flexibiliteit van softwarematige zelfsturing in vergelijking met railsystemen. Trouwens: de “programmering” gaat simpelweg met zwarte duct tape.

De carosserie bestaat vrijwel geheel uit aluminium waardoor het gewicht ondanks de grote batterij beperkt blijft. Alleen sommige stukken zoals de centrale rolbeugel blijven van staal. Kwaliteitsproblemen blijken tot mijn verbazing vooral te ontstaan uit bekabelingsproblemen. Ik dacht juist dat hier weinig fout bij kon gaan. Hoewel, als je kijkt naar de kabelspagetti…

Het onderdeel wat mij blijft fascineren is de motor: een onderdeel ter grootte van een flinke (en toegegeven zware) meloen maakt van deze auto een supersportwagen. In de Tesla store stelde men hem trots tentoon en in de fabriek was goed te zien hoe motor, versnellingsbak en wat er gewoonlijk al niet meer onder de motorkap komt allemaal tussen de achterwielen is geplaatst.

Het belangrijkste deel van deze auto is natuurlijk het batterijpakket. Wij zagen hoe dit binnen twee minuten verwisseld kan worden (Better Place: lezen jullie mee?) Hier een illegale foto want dit is het enige deel van het proces waarbij eigenlijk geen foto’s gemaakt mogen worden. Bijzonder aan dit batterijpakket is verder dat de LiNiCoAl batterij met 265 Wh/kg voor de kale cel een 2x zo grote energie-inhoud heeft als de meestal gebruikte LiFePo batterijen. Ook is Tesla er trots op dat zij (in tegenstelling tot bijvoorbeeld Renault) al gebruik maakt van vloeistofkoeling om de batterij op een constante temperatuur te houden. Verder zorgt de enorme (tot 85 kWh) batterij door zijn positie onder de auto voor een rotsvaste wegligging en bescherming bij botsingen. Op de foto rechts is goed te zien hoe de auto door de batterij en tussen de wielen geplaatste motor eigenlijk bestaat uit een bodemplaat met wielen.

Maar hoe is de auto als hij eenmaal af is? We mochten er helaas niet in rijden. Tesla loopt enkele maanden achter op schema en alle auto’s die ze produceren worden direct geleverd aan wachtende klanten. Maar wat we zagen (de privé-auto van het hoofd financiën) beviel ons bovenmatig. Een mooie, ruime, goed afgewerkte auto met een bijzonder prettig uiterlijk. Zo mooi dat zelfs de voorzitter van de BOVAG (zeker geen onkritische EV liefhebber) er over dacht om er één aan te schaffen. Hij zag hier en daar nog wel een kiertje of een beetje speling in het dashboard maar weet dat aan het feit dat de auto die wij bewonderden onderdeel van een soort preproductie serie was.

‘s Avonds gingen we naar de Tesla store. Deze doet meer denken aan een Apple Store dan aan een garage. Alle kleuren en opties zijn aan de muren uitgestald en allerlei slimme rekentools en visualisaties op de grote touchscreens voorzien de bezoeker van informatie.

Pietur Venduventur (Peter van Deventer: de man die de komende vier jaar Nederlandse bedrijven naar Californië gaat halen) en Geert Kloppenburg (Stichting DOET en Urgenda) bespreken welke opties ze nemen. Marc Bollier (ZERauto) poseert trots voor de nieuwe bolide. Ik heb meer oog voor ander moois, maar ik ken de Tesla dan ook al uit den treure.

Ik zag mezelf er ook wel in rondrijden dus ik ging er nogmaals goed voor zitten. Het zat zelfs voor mij (ik ben 201 cm) uitstekend. De Consul Generaal van Nederland in Californië (Bart van Bolhuis) en onze voorzitster van de taskforce van het FET (Marijke van Haren) wilden dan wel gereden worden. Maar dat is misschien toch nog een brug te ver voor de Tesla Model-S. Voor de achterpassagier is de auto namelijk niet al te ruim. (Daar heeft Tesla de Model X voor uitgevonden.) Geen auto voor de minister dus moest de afgevaardigde van EZ (Julia Williams) tot haar spijt constateren.

Al met al een intrigerende dag waarin we onszelf er persoonlijk van konden overtuigen hoe grondig Tesla zijn zaakjes aanpakt. Het worden interessante tijden in automobielland!