Een groot gedeelte van het kernfusie-onderzoek richt zich op de doughnutvormige tokamakreactor. Hierin worden waterstofisotopen verhit tot temperaturen van 150 miljoen graden, zodat ze kunnen fuseren. Bij zulke hoge temperaturen bevindt alle materie zich in een volledig geioniseerde toestand, en spreekt men van een plasma.
In het plasma ontstaan ook instabiliteiten. Een belangrijk voorbeeld is de zichzelf repeterende zaagtandinstabiliteit een soort bijna regelmatige ‘hik’ waarin het plasma al haar kernparameters aanpast. De periode van deze zaagtand is mede bepalend voor de prestaties van de fusiereactor.
De zaagtandinstabiliteit is een complex samenspel van allerhande transportprocessen in het plasma. In Fig.1. (courtesey Center for Extended MHD Modeling, CEMM, USA) ziet u de resultaten van een 3D multi-grid analyse van de zaagtand.
In nauwe samenwerking met het FOM instituut Differ te Nieuwegein is OiO Gert Witvoet er juist in geslaagd die fundamentele plasmafysica te vervangen door een eenvoudige simulatie van het gedrag van…
View original post 247 more words
Steinbuch 